Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, wist ik ook dat ik borstvoeding wilde geven. Ook al is borstvoeding iets wat de natuur ons als vrouwen gegeven heeft, is het voor sommige vrouwen niet mogelijk om borstvoeding te geven, dit door al dan niet medische redenen. Voor andere vrouwen is het een bewuste keuze om geen borstvoeding te willen geven. Voordat ik mijn ervaringen deel over het geven van borstvoeding wil ik dan ook benadrukken dat ik geen oordeel heb over de keuzes van andere moeders. Ik ben van mening dat moeders vooral moeten doen waar zij zich het beste bij voelen, dit is uiteindelijk ook het beste voor het kindje.
Voordat ik bevallen ben, heb ik wel eens iets gelezen over borstvoeding geven en over dit onderwerp gesproken met vriendinnen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik mij er niet heel erg in verdiept heb. Ik denk namelijk dat ik ervoor gemaakt ben, het vrouwelijk lichaam maakt niet voor niets deze melk aan, dus het zal wel goedkomen. Ik vertrouw op moeder Natuur. Zelf had ik geen back-up voor het geval dat het geven van borstvoeding niet zou lukken. Wij hebben dus ook nog nooit flesvoeding in huis gehad.
Wat ik het meeste heb gehoord over borstvoeding geven, voordat ik er zelf ervaring mee had, was dat het ontzettend veel pijn deed. “Je moet er even doorheen, maar uiteindelijk komt het goed.” Ik was dus op het ergste voorbereid. Begrijpelijk dat er moeders zijn die hierdoor afhaken. ‘Uiteindelijk’ klinkt namelijk heel ver weg en waarom zou je jezelf zoveel pijn cadeau doen als de pijnloze alternatieven voor het oprapen liggen?
Maar lieve moeders in spe, met dit blog wil ik jullie vertellen dat het niet per definitie pijn hoeft te doen. Sterker nog, het zou helemaal geen pijn mogen doen. En laten we eerlijk wezen… je bent net bevallen? Hierna kun je toch de wereld aan?! Ik weet dat ik gezegend ben en van geluk mag spreken dat mijn melkproductie meteen op gang kwam, ik bevallen ben van een meisje die meteen wist hoe ze perfect moest aanhappen en ik een lieve vriendin heb die al vele jaren borstvoeding geeft en mij bij al mijn vragen kan helpen. Dit wilt niet zeggen dat ik nergens tegenaan gelopen ben en het altijd even makkelijk was.
De kraamhulp heeft mij goed geholpen met het vinden van een fijne houding voor het voeden. Dit vond ik in het begin lastig. Het was een gestoei met mijn eigen armen totdat ik Nore in een goede voedingshouding had liggen. Later, toen ik boeken over borstvoeding ben gaan lezen, kwam ik erachter dat ik de ‘wieghouding’ het prettigste vond. Ook andere houdingen heb ik geprobeerd. Hier zal ik later op terugkomen. De melkproductie was goed, het aanhappen ging prima en nu had ik ook de juiste houding gevonden. Er kan nu toch niets meer mis gaan zou je denken…
Mijn melkproductie was te goed. Nore kreeg mijn borsten niet leeg gedronken en dit resulteerde in verstopte melkkanaaltjes; een borstontsteking. Ik kreeg koorts, lag ’s nachts te rillen en klappertanden in bed en de zijkanten van mijn borsten deden ontzettend pijn. Toen ik de huisarts belde met deze klachten, dacht ik even dat ik zou moeten stoppen met borstvoeding geven, iets wat ik écht niet wilde. De assistente gaf namelijk aan dat ik geen borstvoeding kon geven tijdens een antibioticakuur. Ik was vastberaden dan geen antibiotica te nemen en te proberen de borstontsteking te verhelpen met een borstkolf. Echter, bleken deze zorgen onnodig want toen de huisarts mij even later terugbelden bleek dat je met deze antibioticakuur gewoon borstvoeding kon blijven geven. Het juist veel aanleggen van de baby, zodat de melkkanaaltjes vrij gemaakt konden worden, was goed. Gedurende de ontsteking heb ik Nore in de zogeheten ‘rugbyhouding’ aangelegd. Hierdoor werden juist de kanaaltjes die verstopt zaten als eerste leeggedronken.
Nore had, net als veel baby’s, veel zuigbehoefte. Ze kon makkelijk een uur aan mijn borst hangen, aan elke borst één uur. Hier had ik mij als leek in borstvoeding geven wel flink op verkeken. Er leek geen eind aan te komen. Zeker in het begin, ik voedde Nore op vraag wat zo om de drie uur was. Wanneer zij dus klaar was met drinken en sabbelen, was het alweer bijna tijd voor de volgende voeding. Ik had het gevoel dat ik niets anders meer deed dan voeden. Hoewel dit nu erg negatief klinkt, was het dit niet. Natuurlijk deed ik dit met alle liefde van de wereld, ik had me dit van te voren alleen niet gerealiseerd. Het voeden van een pasgeboren baby kost gewoon veel tijd en energie. Een leuk bijeffect is dan wel dat ik mijn zwangerschapskilo’s in no-time weer kwijt was. Een week na de bevalling paste ik mijn spijkerbroeken weer.
Het drinken aan de borst ging steeds sneller en efficiënter. De zuigbehoefte van Nore kon worden opgevangen met behulp van een speentje waardoor ik ook wat meer ruimte kreeg voor andere dingen. En toen we het voeden, naar mijn gevoel, helemaal onder de knie hadden, werd het tijd om te gaan kolven. Ik was namelijk van plan Nore ook borstvoeding te blijven geven als ik weer aan het werk zou gaan. Nore zou dus wel uit een flesje moeten leren drinken. Na verschillende flesjes en flesspeentjes te hebben uitgeprobeerd is het gelukt, Nore drinkt zowel uit de fles als aan de borst. Zelf werk ik drie dagen, deze dagen kolf ik dus op het werk. Nore drinkt deze dagen alleen de ochtend- en avondvoeding aan de borst. De andere voedingen krijgt zij doormiddel van ingevroren melk uit een flesje.
De vraag of ik pijn heb gehad aan het begin van mijn borstvoedingsavontuur? Ja, een beetje. Ook ik heb tepelkloven gehad en had ik telkens de eerste paar seconden een branderig gevoel. Maar ook hier zijn oplossingen voor en is tepelzalf een lifesaver. In mijn geval is de pijn reuze meegevallen en verliep de start met enkele tegenslagen, bijna feilloos. Daarnaast ben ik, net als bij mijn bevalling, de pijn alweer vergeten. Je krijgt er zoveel moois voor terug.
Op het moment van schrijven geef ik al een half jaar borstvoeding en ben ik, zolang mijn melkproductie het toelaat, ook nog niet van plan om ermee te stoppen. Buiten het feit dat mijn melksamenstelling perfect is voor mijn dochter, is het ook écht ons momentje. En hoe groter ze wordt, hoe fijner het borstvoeding geven is. De momenten dat ze de borst even loslaat, haar sprankelende ogen mij aankijken, ze liefdevol naar mij lacht en vervolgens weer verder drinkt… smelt!
Ben jij opzoek naar fijne babyflessen, accessoires of een borstvoedingskussen? Neem dan snel een kijkje bij VanBuikema!